Jean (20 jaar) is mantelzorger voor zijn mama.
Hoe komt het dat jij mantelzorger bent?
Jean: “Ik werd 3 jaar geleden mantelzorger. Mijn ouders zaten toen in een scheiding en mijn mama werd erg ziek. Ze lag op de intensieve, werd uit voorzorg in een kunstmatige coma gebracht en onderging enkele operaties. Mijn mama heeft altijd voor mij gezorgd toen ik klein was, dus ik vind het erg logisch dat ik nu voor haar zorg.
Het begon met heel intens zorgen voor haar tot nu eerder rondrijden voor revalidatie en een aantal praktische taken. Mijn zus studeerde op dat moment in Leuven, dus voor haar was het moeilijker om de dagelijkse zorg mee op te nemen. Ik nam de taak op mij om alles zo goed mogelijk te ondersteunen en vlot te laten verlopen. De zorgbehoefte is ondertussen ook anders. Waar het vroeger elke dag was, is dat nu enkele keren in de week of wat meer na een operatie.”
Heb jij zelf ergens ondersteuning gekregen?
Jean: “Ik heb van familie en vrienden ondersteuning gehad, zeker op dagen dat het moeilijk was. Maar uiteindelijk is het op het gebied van mantelzorg plantrekkerij. Mensen vergeten vaak ook hoe lang mantelzorg nodig is. Erover spreken met vrienden helpt zeker, maar op het eind van de dag ben jij degene die de zorg moet bieden.”
Hoe heeft mantelzorg jouw keuzes beïnvloed?
Jean: “Het enige ‘voordeel’ is dat mama ziek werd tijdens corona, terwijl heel België in lockdown zat. Weggaan ging sowieso niet, dus dat is niet iets dat ik anders gemist zou hebben. Het heeft zeker effect gehad, een stuk van mijn jeugd is daarmee gevuld, maar so be it. Ik heb mijn examens van het middelbaar afgewerkt en mijn baas van mijn vakantiejob vroeg toen of ik niet kon blijven werken. Ik heb het idee van verder te studeren laten vallen en besloot om te gaan werken. Ik koos bewust voor een job in de buurt. Mijn nieuwe job als medewerker elektriciteit op de stedelijke werkplaatsen van stad Beringen heeft heel veel effect gehad op mijn thuissituatie. Eerder had ik een job waarbij ik vaak in Antwerpen of Brussel werkte. Werken voor de stad geeft mij een flexibel uurrooster, een flexibele verlofregeling en begripvolle collega’s. Dat zorgt voor erg veel rust bij mij.”
Wat is jouw tip voor een jonge mantelzorger?
Jean: “Je gaat er sowieso op een of andere manier door moeten, stel je open en help waar je kan. Je gaat je grenzen vinden en misschien zelfs erover gaan. Je kan enorm veel ondersteunen ook al denk je van niet. In acute situaties moet je jezelf soms even aan de kant schuiven, maar zorg dat je op tijd aan jezelf denkt. Blijf contact houden met vrienden. Er bestaat enorm veel hulp, maak hier ook gebruik van als je dat nodig hebt.”
